مدیریت راهبردی توسعه گردشگری تفرجی شهرستان شهریار با اتکا به مدل PESTEL

گردشگری تفرجی را می‌توان یکی از کم هزینه ترین انواع گردشگری نام برد. همچنین در گردشگری تفرجی یا همان روزانه می‌توان گردشگری های متفاوتی را جای داد مانند گردشگری کشاورزی، گردشگری شهری و گردشگری روستایی و... که می‌توان در یک گشت و گذار روزانه از آن لذت برد. منطقه مورد مطالعه در این تحقیق شهریار است که با روستاهای خود پیوند نزدیک دارد و همچنین دارای باغات فراوانی در داخل خود شهر نیز می‌باشد. اما این باغات نیز با توجه به درخواست افراد برای مسکن و سایر نیازهای شهری روز به روز از بین رفته است. از این رو می‌توان پیوندی از گردشگری شهری، روستایی و کشاورزی را داشت و از ترکیب این سه نوع فعالیت گردشگری برای پیشبرد منطقه در زمینه گردشگری استفاده کرد تا بتوان جلوی تخریب باغات و اراضی مستعد کشاورزی را گرفت. از آنجا که این پژوهش به دنبال شناسایی راهکارهای رونق گردشگری تفرجی بوده است، در زمره‌ پژوهش های توصیفی-پیمایشی قرار می‌گیرد و با بهره‌گیری از مدل‌های SWOT و PESTEL مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین عوامل سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی ، فناوری ، محیط زیستی و حقوقی موثر بر توسعه گردشگری تفرجی مورد تحلیل قرار گرفته و طبقه بندی شده است و به این نتیجه نشان داد شهریار پتانسیل گردشگری تفرجی را دارد و بهینه در محدوده راهبرد تهاجمی قرار می‌گیرد.